Першая субота красавіка 2013

ТАЯМНІЦА  І ХВАЛЕБНАЯ
Уваскрашэнне

   “Калі  ўзвысіце  Сына  Чалавечага,  тады  пазнаеце, што Я ЁСЦЬ” (Ян 8, 28).

   “Супакой вам!” (Ян 20, 19).
“Вітайце, не бойцеся!
Дадзеная мне ўсялякая ўлада на небе і на зямлі…
Ідзіце і скажыце маім братам…”.
О Марыя, Найсвяцейшая Дзева,
Найчысцейшая Маці Ўваскрослага Пана,
І нашая Маці, Прыгожая Фацімская Пані,
Каралева Ружанца Святога – будзь прывітаная!

   Жадаем сёння ў першую суботу красавіка 2013 года, з’яднаныя з Тваім Беззаганным Сэрцам, праслаўляць Найсвяцейшую Тройцу і ўзнагароджваць за цярпенні – боль, знявагі ў Твой адрас, нашая Найсвяцейшая Маці; а таксама Езусу – Гостыі.

    У пасхальным антыфоне Касцёл заахвочвае нас да радасці з Марыяй:
“Каралева неба, радуйся, аллелюя!
Бо той, каго Ты нарадзіла, аллелюя!
Уваскрос, як сказаў, аллелюя!
Радуйся і весяліся, Панна Марыя, аллелюя!
Бо Пан сапраўды ўваскрос, аллелюя!

   Марыя – да канца верная, давяраючая. Езус прасяквае ўсё Яе жыццё: Яна няспынна насіла ў Сэрцы Яго слова, хавала, слухала, разважала; Яна насіла ў сэрцы самога Езуса. А цяпер верай Яна адчувала Прысутнасць Уваскрослага; гэта новы спасаб Яго блізкасці.

    “Калі  мінуў  шабат,  на  світанні  першага  дня  тыдня,  прыйшла  Марыя Магдалена і другая Марыя паглядзець магілу. І вось стаўся вялікі землятрус, бо анёл Пана, які сышоў з неба, падышоў, адсунуў камень і сеў на ім.  Выгляд жа  ягоны  быў,  як  маланка,  і  адзенне  ягонае  было  белае,  як  снег.  Ад  страху перад  ім  задрыжэлі  вартаўнікі  і  сталі  як  мёртвыя.  Анёл  жа,  прамаўляючы  да жанчын,  сказаў:  «Не  бойцеся!  Ведаю,  што  вы  шукаеце  Езуса  ўкрыжаванага. Яго  тут  няма,  Ён  уваскрос,  як  сказаў.  Падыдзіце,  пабачце  месца,  дзе  быў пакладзены,  ды  ідзіце  хутчэй,  скажыце  вучням  Ягоным,  што  Ён  уваскрос  і апярэджвае  вас  у  Галілеі.  Там  Яго  ўбачыце.  Гэта  я  сказаў  вам».  І,  хутка адышоўшы  ад  магілы,  са  страхам  і  вялікай  радасцю  яны  пабеглі  паведаміць вучням Ягоным.

І   вось,   Езус,   выйшаўшы   ім   насустрач,   сказаў:   «Вітайце».   Яны   ж, падышоўшы, абнялі ногі Ягоныя і пакланіліся Яму.  Тады Езус сказаў ім: «Не бойцеся.  Ідзіце,  паведаміце  братам  Маім,  каб  ішлі  ў  Галілею,  там  Мяне ўбачаць” (Мц 28, 1-10).

   Пабожныя жанчыны ўбачылі ўваскрослага Пана раней за Апосталаў і атрымалі місію абвясціць гэта вучням Езуса. Тыя, аднак, калі пачулі Радасную Навіну ад жанчын – не паверылі… Не памяталі слоў Езуса; спачатку засумняваліся, здрадзілі; цяпер – зноў шукалі… каб пазнаць Уваскрослага. Якбы закрытыя на Божы план збаўлення, пасля смерці Езуса яны страцілі надзею. Іх вочы, як бы на прывязі, павінен быў адкрыць сам Пан.

   Паглядзім на Марыю. Яна няспынна разважала слова Божае ў сваім сэрцы: яно рабіла Яе ўражлівай на блізкасць, на прысутнасць Уваскрослага.

   І мы не можам затрымацца на смерці, на трумне, забываючыся, што Пан сапраўы ўваскрос, як абяцаў. Мы можам скрозь слёзы, як Марыя Магдалена, не пазнаць Пана сярод нас.

   13 мая 1967 г. падчас залатога юбілею першага аб’яўлення Маці Божай, у гаміліі ў Фаціме Павел VI сказаў: “Настолькі вялікім з’яўляецца прагненне ўшанаваць Найсвяцейшую Дзеву Марыю, Маці Хрыста, а таксама Маці Божай і нашай Маці (…), настолькі вялікай з’яўляецца патрэба Яе заступніцтва перад Хрыстом, Яе Боскім Сынам, што мы прыбылі сюды як пакорныя і даверлівыя пілігрымы да гэтага святога санктуарыя (…).

   Свет знаходзіцца ў небяспецы. Таму мы прыйшлі да стоп Каралевы Супакою прасіць гэтага дару, які можа даць толькі сам Бог, супакою”.

    “СУПАКОЙ ВАМ – СУПАКОЙ ВАМ” (Ян 20, 19.26).

   Настолькі магчыма развітанне з войнамі, стрымліванне хвалі зла, што яно з вялікім крыкам ахоплівае зямны шар…

   Натолькі важны наш адказ на заклік Маці Божай да ружанца і пакуты, даверу, узнагароды, вернасці першым суботам месяца.

   Патрэбна скруха нашых сэрцаў, навяртання, выйсця на шлях прабачэння і паяднання. Святы Павел у Лісце да Карынцянаў напісаў: “Ці не ведаеце, што несправядлівыя не атрымаюць Валадарства Божага ў спадчыну? Не падманвайце сябе: ані распуснікі, ані балванапаклоннікі, ані чужаложнікі, ані разбэшчаныя, ані садомцы, ані злодзеі, ані хціўцы, ані п’яніцы, ані зламоўныя, ані рабаўнікі не атрымаюць у спадчыну Валадарства Божага. І такімі былі некаторыя з вас. Але вы абмыліся, але вы асвяціліся, але вы апраўдаліся ў імя Госпада нашага Ісуса Хрыста і праз Духа Бога нашага. Усё мне можна! Але не ўсё карысна” (1 Кар 6, 9-12).

   У акце прысвячэння, які ўчынілі біскупы Партугаліі ў Фаціме 13 мая 1984 г., адзначана:

   “Твайму Беззаганнаму Сэрцу мы давяраем наш жаль за ўсё, што супраціўляецца адданню Табе. Кожны грэх нішчыць еднасць з Хрыстом. Гэтае прысвячэнне, адданне, даручэнне, прысвячэнне ў ахвяры нам трэба нястомна аднаўляць і маліцца аб ласцы вернасці”.

   Марыя шмат разоў нагадвала дзецям, каб яны маліліся аб навяртанні грэшнікаў. Яна, Маці Прыгожай Любові, Прытулак грэшнікаў, глыбока пазнала Любоў Бога, “які так палюбіў свет, што аддаў Сына свайго Адзінароднага” – на Кальварыі Яна пазнала таксама укрыжоўваючы грэх няўдзячнасці да любячага Бога.

   Яе матчынае сэрца клапоціцца пра кожнае дзіця, пра кожнага чалавека, якому пагражае небяспека страты вечнага жыцця.

   Навяртанне грэшнікаў і ўратаванне бяссмертных душ залежыць ад нашых ахвяр і малітваў. Менавіта таму Марыя просіць, каб пасля кожнай таямніцы ружанца мы дадавалі: “О мой Езу, прабач нам грахі нашыя, захавай нас ад агню пякельнага, прывядзі ўсе душы да неба і дапамажы асабліва тым, хто найбольш патрабуе Тваёй міласэрнасці”.

   Ці маё сэрца гатовае, каб малітвай аб навяртанні грэшнікаў і складваннем ахвяр адказаць на просьбу, жаданне Маці Божай?

   Ці мы гатовыя ўзнагараджаць за знявагі Беззаганнага Сэрца Марыі? І кожны дзень супрацоўнічаць з Ёй для надыходу эўхарыстычнага валадарства і трыюмфу Яго Сэрца?

   – Пшанічнае зерне павінна памерці…

   “Тады  прыйшоў  услед  за  ім  Сымон Пётр і ўвайшоў у магілу” (Ян 20, 6), за вучнем, якога любіў Езус. Молімся ж так, каб нашыя рашэнні ішлі ўслед за Любоўю.

   Звёрнутая хуста… нязначнае рэагаванне. Пётр бачыў рэліквіі, што засталіся пасля памерлага Езуса, і нічога больш не заўважыў. Не памятаў слоў, скіраваных да Дванаццаці: “Вось,  мы  ўзыходзім  у  Ерузалем,  і збудзецца  ўсё,  што  пісалі  прарокі  пра  Сына  Чалавечага,  бо  Ён  выдадзены будзе язычнікам, і насмяюцца з Яго, і абразяць, і аплююць, і будуць бічаваць, і заб’юць Яго, але на трэці дзень Ён уваскрэсне».  Але яны нічога не зразумелі з гэтага; і было слова гэтае закрыта для іх, і яны не спасціглі сказанага” (Лк 18, 31-34).

   Мы таксама можам жыць так, каб на гарызонце бачыць толькі смерць. І нічога больш.

   Без погляду веры, без ясных вачэй веры для нашых сэрцаў мы нічога не ўбачым. І тады – Эўхарыстыя – гэты Цуд Цудаў Божай Любові стане паўсядзённым для нас; літургія, малітва, ружанец…

    Плён Уваскрашэння гэта тое, што Езус даў ім ласку зразумець Пісанне. Гаворка ідзе таксама пра нашае ўваскрашэнне. Неба адчынілася… Анёлы зышлі… Любоў Хрыста вядзе нас да НЕБА. Гісторыя замыкае кола. У садзе Юзафа з Арыматэі Езус Уваскрослы сказаў Марыі Магдалене: “Марыя”. Таямніца Збаўлення дасягнула заканчэння. У садзе разышліся Дарогі Збаўлення. У Садзе Аліўным… у цішыні саду Гефсіманіі – Езус арыштаваны. У велікодную раніцу Езус трыюмфуе. Уваскрослы сустракае ў садзе Марыю Магдалену. Езус любіць кожнага. “Марыя” – “Раббі!” (што азначае “Настаўнік!”). Сказаў ёй Езус: «Не затрымлівай Мяне, бо Я яшчэ не ўзышоў да Айца. Ідзі ж да  братоў  Маіх  і  скажы  ім:  узыходжу  да  Айца  Майго  і  Айца  вашага,  да  Бога Майго  і  Бога  вашага” (Ян 20, 16-17).

   Поўня еднасці здзейсніцца ў Доме Айца. Тут – зараз – ёсць поўня любові Укрыжаванага. І гэта нашае збаўленне. Чаму гэты свет яшчэ трывае. Бо трэба выканаць місію. Мы павінны ісці да Братоў і засведчыць аб Уваскрослым: БАЧЫЛА ПАНА.

   Калі нам трэба быць сведкамі, ты мусім любіць, слухаць, пазнаваць і распазнаваць Каханага – Езуса: “Гэта мне сказаў…” усё гэта для нас і для нашага збаўлення. “І вось Я з вамі ва ўсе дні аж да сканчэння веку” (Мц 28, 20).

   Працягваецца цярпенне Касцёла і пагроза чалавеку (…), таму далей актуальным застаецца ўказальнік, які дала нам Марыя. Таксама і ў сённяшніх цяжкасцях, калі сілы зла ў самых розных формах пагражае знішчэннем веры. Таксама і цяпер нам абавязкова патрэбны гэты адказ, які Маці Божая дала дзецям (…). Кожны раз наноў у моцы Маці аб’яўляецца моц самога Бога і робіць так, што гэтая моц поўная жыцця (…). Перамогі Бога. Перамогі Марыі ціхія, але ж рэчаісныя.

   Марыя! Каралева Супакою, зрабі так, каб Езус, які памёр і ўваскрос, адрадзіўся ў нас, перамяніў нас і жыў у нас бясконца.

   Ён: “Пан Мой і Бог Мой”.

   Прысвячаючы Яму сябе ў ахвяры, мы ахвяруем нашыя сэрцы Твайму – Беззаганнаму. Блаславі іх, каб мы ўмелі любіць і служыць нават у хвілінах выпрабаванняў. Дзеля хвалы и праслаўлення Твайго Беззаганнага Сэрца і эўхарыстычнага Сэрца Езуса. Амэн.