Няхай Тваё Беззаганнае Сэрца
зменіць свет!
I.
ПЯТНАЦЦАЦІХВІЛЁВАЯ СУСТРЭЧА З МАЦІ БОЖАЙ
ТРЭЦЯЯ РАДАСНАЯ ТАЯМНІЦА
Божае Нараджэнне
Божае Нараджэнне
У
гэтым літургічным перыядзе мы яшчэ перажываем таямніцу Божага Нараджэння.
Падчас гэтага разважання хочам праслаўляць Сына Божага, які дзеля нашага
збаўлення стаўся чалавекам і ўсхваляць вялікія
справы, якія Ён учыніў Марыі, узносячы Яе да годнасці Божай Маці.
Прагнем таксама ўзНагародзіць Беззаганнаму Сэрцу Марыі за грахі і
блюзнерствы супраць Яе Боскага Мацярынства. Гэта адна з пяці інтэнцый, якую даў
Пан Езус Сястры Луцыі ў Фаціме.
Папросім зараз Марыю, каб Яна была з намі падчас гэтай медытацыі і
кіравала нашымі думкамі, жаданнямі і пачуццямі.
Выканалася
прароцтва: “Вось Дзева зачне і народзіць Сына, якому дадуць імя Эммануэль, што
азначае “Бог з намі”. (пар. Мц. 1, 23).
Дзіця нам нарадзілася і Сын быў нам дадзены (Іс. 9,5).
Спаслаў Бог Сына свайго, народжанага з Дзевы
(...), каб мы маглі атрымаць усынаўленне
(пар. Гал. 4,
4-5).
“О цудоўны абмен! Створца чалавецтва
прыняў душу і цела, нарадзіўся з Дзевы, а стаючыся чалавекам без удзелу зямнога
айца, абдарыў нас сваім Боствам” – моліцца Касцёл у Літургіі Гадзін.
Наколькі вялікая годнасць Божай Маці. Разважаючы і праслаўляючы
нязмерную таямніцу нараджэння Бога-Чалавека з Беззаганнай Маці заўсёды Дзевы, мы
хочам аддзякаваць Ёй за дар ласкі, які мы атрымалі праз Яе заступніцтва.
Святы Аўгустын пісаў: “Падчас упадку чалавеку была дадзена атрута праз
жанчыну, падчас адкуплення чалавеку дадзена збаўленне, таксама праз жанчыну”, а
святы Бернард сказаў: “Гэта воля Таго, хто хацеў, каб мы ўсё атрымалі праз
Марыю”.
Праз дар Божага Мацярынства Марыя ўвайшла ў адзіныя, выключныя і
непаўтаральныя адносіны з трыма Асобамі Найсвяцейшай Тройцы. Спрадвечны Айцец
нарадзіў Свайго Сына ў вечнасці, калі гаворка ідзе пра Боства, Марыя нарадзіла
Яго ў часовасці, калі гаворка ідзе пра чалавечнасць.
Святы Максіміліян сузіраў годнасць Той, Якую Створца праз вякі будзе
называць Маці. Мы толькі ўсынаўлёныя дзеці Божыя, а Яна сапраўдная Маці Бога.
У прадмове пра Маці Божую Касцёл кажа: “ (Марыя) праз Духа Святога зачала
Твайго Адзінароднага Сына, і захаваўшы хвалу дзявоцтва, дала свету Спрадвечнае
Святло, нашага Пана Езуса Хрыста”.
Святы Яфрэм пісаў пра святасць Марыі: “Найхвалебнейшая Панна, незраўнана
вышэйшая за хоры анёльскія”. Святы Грыгорый Вялікі казаў: “Узнёсласць Марыі
яснейшая за ўсіх святых”. Святы Ян Дамаскін казаў: “Бясконцая розніца паміж
слугамі Божымі і Яго Маці”.
Марыя атрымала таксама такое з’яднанне з Богам, якога ніводнае іншае
стварэнне не можа дасягнуць. Св. Тамаш з Аквіну сцвердзіў: “Трэба верыць, што
Ёй было дадзена ўсё, што толькі можа быць дадзена”.
Мацярынства Марыі патрабавала самых узнёслых дароў. Самая блізкая да
Хрыста, які з’яўляецца крыніцай ласк, атрымала найбольш ласк. “Тая, што
нарадзіла Адзінароднага Сына Айца – поўнага ласкі і праўды, атрымала
найвялікшыя прывілеі ласк за ўсіх іншых” (св. Тамаш з Аквіну).
Благаславёная ты паміж жанчынамі і
благаславёны плод Твайго улоння.
Благаславёная Ты, якая паверыла, што
споўняцца словы, сказаныя Табе Панам (Лк. 1, 42.45).
Марыя з’яўляецца Маці Божай, але адначасова Дзевай – у сэнсе духоўным і
фізічным – гэта назаўсёды. Тытул “Дзева” належыць Найсвяцейшай Маці да такой
ступені, што стаўся Яе ўласным імем: “Найсвяцейшая Дзева”.
Айцы Касцёла выказвалі таямніцу дзявочага мацярынства Марыі ў сімвалах:
“палаючы куст”, які бачыў Майсей, гарэў, але не згараў, як крышталь, праз які
праходзіць промень сонца.
Св. Леў Вялікі праслаўляў “новае нараджэнне”, “найцудоўнейшае
нараджэнне” Хрыста.
Св. Аўгустын параўноўваў яго з пазнейшым прыйсцем Хрыста праз зачыненыя
дзверы Вячэрніка, а св. Яфрэм напісаў: “увайшоўшы праз слых, у цішыні пасяліўся
ва ўлонні, так, што выходзячы з улоння, не парушыў дзявочай пячаці, як не
зламаў пячаці, выходзячы з гробу”.
Амфілохій – спасылаючыся на прарока Эзэкіэля – запісаў: “Брама Панская;
увайдзіце і выйдзіце, і будзе брама зачыненая (пар. Эз 44). Святы Геронім
клікаў: “Святая Марыя, блаславёная Марыя, Маці і Дзева, Дзева да нараджэння,
Дзева пасля нараджэння... Хочаце ведаць?... паверце ў моц Божую, што нарадзіўся
з Дзевы, а тая засталася Дзевай – Дзевай пасля нараджэння...”
У недалёкіх нам часах, бл. Кацярына Эмерых аглядала ў візіі нараджэнне
Хрыста з Дзевы Марыі:
“Марыя сказала яму (Юзафу), што гэтай ноччу надыйдзе гадзіна нараджэння
Яе Дзіцяці. Будзе як раз 9 месяцаў, як зачала Яна з Духа Святога. Прасіла яго,
каб са свайго боку ён зрабіў усё, каб абяцанае Богам Дзіця, зачатае
надзвычайным чынам, як найлепш ушанавалі на зямлі. Няхай з Ёй з’яднае свае
малітвы за людзей цвёрдага сэрца, якія не хацелі даць Яму ніводнага прытулку
(...).
Калі Марыя сказала (Юзафу), што набліжаецца Яе гадзіна, каб ён ішоў
маліцца, пакінуў Яе і пайшоў туды, дзе спаў, каб маліцца. Яшчэ раз перад тым,
як пайсці да сябе, заглянуў у глыбіню гроты, дзе Марыя, павярнуўшыся да яго
плячамі, стоячы на каленях, малілася на сваім ложку,
павярнуўшы твар на ўсход. Убачыў гроту, напоўненую святлом, а Марыя была, як бы
ахінутая промнямі. Здавалася, што як Майсей углядаецца ў палаючы куст. Упаў на
твар, молячыся, і больш не азіраўся. Бачыла, як бляск навокал Марыі ўсё больш
павялічваўся (...). А дванаццатай гадзіне Яна была пагружаная ў малітве. Бачыла
Яе ўзнесенай над падлогай. Рукі былі складзеныя на грудзі як крыж. Бляск каля
Яе павялічваўся. Не бачыла ўжо столі
гроты. Здавалася, што, як бы сцежка са святла над Ёй да неба вяла, у якой адно
святло прасяквала іншае, і адна постаць прасяквала іншую, і колы святла
пераходзілі ў нябесныя постаці. А Марыя
малілася, апусціўшы позірк. У гэты момант Яна нарадзіла Дзіцятка Езуса. Я бачыла
яго, як бы ззяючае, маленькае Дзіця, яснейшае па-над усялякі іншы бляск, якое
ляжала на ложку перад Яе каленямі. Яно
здавалася мне зусім маленькім і здавалася, што расло на маіх вачах. Але ўсё
гэта было толькі хваляваннем сярод такога
вялікага бляску, таму не ведаю, што і як я гэта бычыла. Нават мёртвая прырода
была як бы наскрозь урухомленая. (...) Марыя была яшчэ нейкі час у захапленні,
і я бачыла, як Яна клала хусту на Дзіцятка, але яшчэ не паднімала Яго і не
брала на рукі. Праз досыць доўгі час я ўбачыла, што Дзіцятка пачало рухацца і
плакаць. Марыя, здавалася, вярталася ў самасвядомасць. Узяла Дзіцятка,
завярнула Яго ў хусту, якую на Яго паклала, прытуліла Яго да грудзей і сядзела
цалкам завуаляваная разам з Дзіцяткам, і
здаецца мне, што Яго карміла. Я бачыла таксама, як Анёлы ў чалавечых постацях вокал
Яе на тварах ляжалі. Больш меньш праз гадзіну пасля нараджэння, паклікала Марыя
Святого Юзафа, ўсё яшчэ пагружанага ў малітве. Калі ён наблізіўся да Яе, кінуўся
пабожна з радасцю і пакорай на калені і ўпаў на твар, Марыя ж яшчэ раз яго
папрасіла, каб ён аглядаў святы дар неба. Тады ён ўзяў Дзіцятка на рукі”.
Найсвяцейшая Багародзіца Дзева Марыя, зрабі, каб мы больш Цябе ведалі і
кахалі. Прымі нашае разважанне і праслаўленне, як узнагароду за блюзнерствы
супраць Твайго Боскага Мацярынства. Дзякуем Табе, бо праз Цябе мы атрымалі Сына
Божага. Заступайся за нас, каб мы захавалі Яму вернасць. Амэн.
Цытаты ўзятыя з: Gratia Plenа, studia teologiczne o Bogurodzice,
зборная праца пад рэдакцыяй Бернарда Пшыбыльскего OP,
Кнігарня св. Войцеха – Познань 1965г.
Перакладзена з польскай мовы.
Арыгінал: Nie żyjemy dla siebie. Wynagrodzenie za grzechy świata.
